Roszczenia wobec biura podróży a roszczenia wobec linii lotniczych

W dniu 1 lipca 2018 r. weszła w życie nowa ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych[1]. W art. 50 tej ustawy uregulowano kwestię roszczeń przysługujących podróżnemu. W dwóch pierwszych ustępach art. 50 wskazano, że:

1. Podróżnemu przysługuje obniżka ceny za każdy okres, w trakcie którego stwierdzono niezgodność, chyba że została ona spowodowana wyłącznym działaniem lub zaniechaniem podróżnego.

2. Podróżnemu przysługuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie za poniesione szkody lub krzywdy, których doznał w wyniku niezgodności. Organizator turystyki niezwłocznie wypłaca odszkodowanie lub zadośćuczynienie.

W art. 50 ust. 7 ww. ustawy zamieszczono regulację odnoszącą się do możliwości dochodzenia od organizatora turystki roszczeń w przypadku skorzystania przez podróżnego z uprawnień wynikających z Rozporządzenia nr 261/2004[2]. Regulacja ta została sformułowana w dość zawiły sposób. Ma ona obecnie następujące brzmienie:

Obniżka ceny, o której mowa w ust. 1, odszkodowanie lub zadośćuczynienie, o których mowa w ust. 2, podlegają odpowiedniemu obniżeniu w przypadku skorzystania przez podróżnego z obniżenia ceny lub odszkodowania, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz. Urz. UE L 46 z 17.02.2004, str. 1), rozporządzeniu (WE) nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącym praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym (Dz. Urz. UE L 315 z 03.12.2007, str. 14), rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 392/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie odpowiedzialności przewoźników pasażerskich na morskich drogach wodnych z tytułu wypadków (Dz. Urz. UE L 131 z 28.05.2009, str. 24), rozporządzeniu (UE) nr 1177/2010 i rozporządzeniu (UE) nr 181/2011 albo w innych przepisach.

Niestety ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć przez „odpowiednie obniżenie”. Powyższe oznacza, że zapewne dopiero w toku stosowania ww. regulacji wykształci się określona praktyka pozwalająca na ustalenie, w jaki sposób należy rozumieć zacytowany powyżej zapis ustawy.  Co istotne, zapisy nowej ustawy nie wykluczają jednak możliwości występowania z roszczeniami odszkodowawczymi zarówno do organizatora turystyki, jak i do linii lotniczych.

[1] Dz. U. z 2017 r. poz. 2361; zm.: Dz. U. z 2018 r. poz. 650.

[2] Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz. U. UE. L. z 2004 r. Nr 46, str. 1).